در ادامه برنامه‌های هفته گرافیک 94، نمایشگاه آثار دو طراح فرانسوی و استرالیایی، “رودی باور” و “کن کاتو” در موزه‌ی هنرهای معاصر کار خود را آغاز کرد. این نمایشگاه مجموعه جذابی از آثار این دو طراح برجسته است که به مدت یک ماه در معرض دید علاقمندان قرار خواهد گرفت. طراحی و چیدمان چشمگیر این دو نمایشگاه، به صورت جداگانه توسط “رودی باور” و نمایشگاه “کن کاتو” توسط “اونیش امین الهی” طراحی و اجرا شده است.
در ادامه برنامه‌های هفته گرافیک 94، نمایشگاه آثار دو طراح فرانسوی و استرالیایی، “رودی باور” و “کن کاتو” در موزه‌ی هنرهای معاصر کار خود را آغاز کرد. این نمایشگاه مجموعه جذابی از آثار این دو طراح برجسته است که به مدت یک ماه در معرض دید علاقمندان قرار خواهد گرفت. طراحی و چیدمان چشمگیر این دو نمایشگاه، به صورت جداگانه توسط “رودی باور” و نمایشگاه “کن کاتو” توسط “اونیش امین الهی” طراحی و اجرا شده است.
این نمایشگاه‌ها روز هشتم اردیبهشت در موزه هنرهای معاصر تهران با حضور مجید ملانوروزی مدیرکل دفتر هنرهای تجسمی و رئیس موزه هنرهای معاصر تهران و همچنین حضور جمع کثیری از طراحان گرافیک افتتاح شد. در این مراسم که اجرای آن را ساعد مشکی برعهده داشت و با خیر مقدم احسان آقایی معاون موزه همراه بود، ابتدا رودی باور روی سن سینماتک موزه‌ی هنرهای معاصر حاضر شد و درباره نمایشگاه خود در این موزه سخن گفت.
“رودی باور” پس از ابراز خوشحالی از بودنش در ایران، سخنان خود را که توسط افروز رضوی ترجمه می‌شد آغاز کرد و گفت : برای حضور در این نمایشگاه تصمیم گرفتم پروژه چادرهای سفر و کوچ را انتخاب کنم، به همین دلیل کمی درباره چادرهای کوچ در ایران تحقیق کردم و متوجه شدم در ایران انواع متنوعی از این چادر‌ها به شکل سنتی وجود دارد. به همین دلیل از دوستانم در ایران خواستم که نمونهای از یک چادر متعلق به مردم ترکمن را برایم ارسال کنند و آن‌ها برای من ماکتی فرستادند که اکنون نیز در همین موزه به نمایش گذاشته شده است. در میان این چادر میزی وجود دارد که روی آن کاغذهای کوچکی قرار دارد و من خوشحال میشوم که همه شما روی این کاغذ‌ها یادداشت‌هایی برای من بنویسید.
وی در ادامه سخنان خود درباره روش کارش گفت: من دوست دارم محتوای طراحی را به عنوان یک غریبه تعریف کنم. به این دلیل که یک خارجی این قابلیت را دارد که با یک نگاه بیرونی که درگیر روزمره گی نیست به کار توجه کند و نکاتی که دیده نمی‌شوند را دریابد. “باور” افزود: برای من طراحی یک بیان شخصی نیست بلکه بیانی جهانی و اجتماعی است و من به عنوان طراح همیشه خواسته‌ام فرا‌تر از دیزاین معمولی حرکت کرده و با معانی پشت آن ارتباط برقرار کنم. یکی از محورهای کاری من این است که چگونه میتوان بر روی خط‌های مختلف جهان کار کرد به شکلی که آن‌ها در کنار هم قرار گرفته و نوعی رابطه هم‌نشینی ایجاد کنند. البته چنین کاری آسان نیست زیرا هر زبان و خط در فرهنگ خود دارای بار معنایی است و فهم دیگران از آن تنها به فرم بصری محدود میشود.
این طراح نامدار با بیان اینکه طراحی گرافیک قدرت بسیاری برای تغییر فضای جامعه دارد گفت: گرافیک می تواند یک فضای غمگین را به فضایی شاد تبدیل کند و با تغییر جزییات دشوار در طراحی اجتماع را نیز تغییر دهد. بر همین اساس طراحی یک فرودگاه میتواند تنها کاربردی نباشد و به کمک طراحی گرافیک چنین مکانی را به یک فضای شاعرانه تبدیل کرد.
وی همچنین به صورت مفصل چند پروژه طراحی گرافیک خود در مترو پاریس، مترو وین، فرودگاه کلن و… را به وسیله تصاویر برای حاضران در سالن شرح داد.
پس از اتمام سخنان “رودی باور”، “کن کاتو” از طراحان برجسته کشور استرالیا نیز که بخشی از نمایشگاه جدید موزه هنرهای معاصر به آثار او اختصاص دارد با اجرای جذاب خود و ترجمه مهردخت دارابی به سخنرانی پرداخت و در ابتدا پروژه خود برای شرکت BenQ و دیدگاه‌های خود درباره طراحی گرافیک را شرح داد و گفت: گرافیک تنها یک شغل نیست بلکه هنر زندگی است. همیشه برای من جالب است که طراحان گمان میکنند که کار بسیار خاصی انجام میدهند در حالیکه وقتی به یک سوپرمارکت میروم متوجه میشوم همه بیسکویت‌ها بسته‌هایی شبیه به هم دارند.
وی ادامه داد: شرکت ها سالانه میلیارد‌ها دلار هزینه میکنند تا متفاوت باشند، آن‌ها از هر تغییری می‌ترسند و ترجیح میدهند از سایر شرکت ها تقلید کنند اما وقتی که پولشان تمام شد و به نتیجه نرسیدند به سراغ طراحان کارآمد میروند. کاتو با بیان این مقدمه اظهار کرد: زمانی که BenQ به سراغ من آمد چنین وضعیتی وجود داشت. آن‌ها از من خواستند که همه چیز را تغییر دهم اما هیچ چیز را تغییر ندهم! و این کاری دشوار بود. طراحان قبلی BenQ سه عنصر اولیه داشتند رنگ بنفش مایل به آبی، یک پروانه و یک تایپ فیس نسبتا معمولی، فرصت مناسبی بود که پروانه را تغییر دهم؛ ابتدا رنگ بنفش را از حالت معمولی درآورده و دارای بافت کردم و بعد از ترکیب فرم، بافت و ترکیب رنگی پروانه های متفاوت حالتی ایجاد کردم که هم جدید بود و هم پس از مدتی همه آن را به عنوان BenQ می‌‌شناختند.
وی افزود: نکته ای که در‌‌نهایت باید به آن توجه می‌‌کردم این بود که این ترکیبها در هر کشوری چگونه باید هویت بصری یابد، به نظر من یک برند باید زبان صحبت کردن خود را تغییر دهد و در مرحله بعد موضوع صحبت خود را دگرگون سازد تا بتواند بیانی جهانی و البته متفاوت پیدا کند.
او در ادامه در گفتگویی مفصل به توضیح برخی از پروژه های خود پرداخت. پس از صحبت‌های کن کاتو نمایشگاه آثار این دو هنرمند به روی علاقه‌مندان به هنرهای تجسمی گشوده شد و حاضرین در جلسه و علاقه‌مندان فراوانی که در محل موزه‌ی هنرهای معاصر تهران حضور داشتند از نمایشگاه بازدید کردند.
