Page 8 - IGDS
P. 8
داشـتند و «دامـون خانجانـزاده» بهخاطر #گرافیک_علیه_کرونا
کسـالتی کـه داشـت فقـط در گـروه حاضـر
بـود .در میانـۀ راه نیـز «ژیال پاشـایی» بـا فرزاد ادیبی
ترجمـۀ متون سـازمان بهداشـت جهانی به
ما پیوسـت ۲۰ .پیام پیشگیرانه و بهداشتی اواخـر بهار «۱۳۹۹مهرداد احمدى شـیخانى»
را انتخـاب کردیـم و حـدود ۲۰شـب سـر زنـگ زده بود كه:
سـاعت ۱۰پیامهـا را بـا طراحـی خودمـان
بـراى «جهت اطالع» دربارۀ «پویـش گرافیك
در صفحهمـان منتشـر کردیـم. علیـه كرونا» چیـزى بنویس.
هـدف از این پویش ،الف -بازنشـر پیا مهای
پیشـگیری بـود و ب -مشـغول شـدن گـروه من سـكوت كـرده بـودم .ناخـودآگاه .داشـتم
زیـادی از طراحـان کـه در ایـن شـرایط فكـر مىكـردم كـه چـى و چـرا بنویسـم؟ و
خان هنشـینی ،بـا چنیـن هدفـی از گرافیـک مهرداد شـروع كرده بود بـه آوردن دلیلهاى
نیـز دور نم یماندیـم و متـن مشـترکی را ریز و درشـت :ایـن كار باید منعكس بشـه و...
هرکـدام از مـا طراحان ،به سـلیقۀ خودمان امـا مهـرداد مىدانسـت كـه نسـل مـا پـس از
کار م یکردیـم و سـر سـاعت ۱۰هـر شـب ایـن همـه سـال و کار کـردن ،مىدانیـم كجـا
حجـم بالایـی از پیامهـای اینسـتاگرام را بایـد كارمـان را توضیـح بدهیـم و كـى لازم
بـا «هشـتگ #گرافیک_علیه_کرونـا» ُپـر نیسـت و ایـن نوشـته شـاید لازم نبـود چـون
م یکردیـم ،کـه موجـب ایجـاد جذابیـت و كارى كـه مـا كردیـم نـه بـراى رزومـه و اعالم
هیجـان خاصی نیـز بویژه در میـان جوانان حضـور و هنرمنـدى بـود و نـه بـراى معـاش.
ایـن بـارى بـر دوش ماسـت بـه عنـوان طـراح
شـده بـود. گرافیـك ،كـه در شـرایط بحرانـى تخصصمان
را بـه همنوعـان و هموطنانمـان پیشـکش
كارى كـه بنـده انجـام دادم ،البتـه كـه اداى کنیـم .جایـى كـه گروهـى متخصص جانشـان
دیـن و وظیفـه بـود ،چـه در اید هپـردازى رام یبخشـند ،چـه جـاى كاهلـى؟! كه بـه قول
ایـن پویـش و چـه در طراحـى كارهـاى
گرافیـک خـودم زیر ایـن هشـتگ .م ىدانیم «مولانـا» :
كار چنـد سـاعته شـتابزده اسـت و معمـولا ً كریمان جان فداى دوست كردند
ب ىعیـب نیسـت امـا همیـن از ما بـر آمد اگر
كال و نـارس بـود ،مثـل حـال مردمـی بـود سگى بگذار ،ما هم مردمانیم...
کـه برخـی جـان م یدادنـد و برخـی نیـز از از سـكوت طولانـى من ،مهـرداد متوجـه شـده
بـود كـه نم ىخواهـم بنویسـم و شـروع كـرده
حداقـل نـان محـروم شـده بودنـد...
از سـویى بـه شـدت مراقـب بـودم كـه تصور بـود بـه ردیف كـردن دلایـل...
نشـود مـا از این بحـران براى عقد هگشـایى كـه گفتـم :باشـه .چشـم .قانـع شـدم.
و خودنمایـى سـوء اسـتفاده م ىكنیـم، نم ىخـواد هـى دلیـل بیـارى .مىنویسـم...
كارى كـه پـس از بلایـاى طبیعـى ،گروهـى
جویـاى نـام ممكـن اسـت انجـام دهنـد. اواخر سـال۱۳۹۸که بیماری ناشـی از کرونا در
تالش كردیـم لوكوموتیـوى باشـیم كـه جهـان فراگیر شـده بـود ،به فکر افتـادم که در
بخشـى از بـار ایـن بحـران را ببرد نـه ای نكه اینسـتاگرام پویشـی ایجـاد کنیـم و بـا گرافیک
واگ نهایـى باشـیم آویـزان ایـن بحـران .در بـرای آگاهـی هموطنـان تالش کنیـم .در آغـاز
از بیشـتر طراحـان گرافیـک ایرانـی دعـوت
کـردم کـه در پویـش حضـور داشـته باشـند که
برخـی همراهـی کردنـد و بعضـی نـه .گروهـی
تشـکیل دادیـم بـرای سیاسـتگذاری کـه
«اونیـش امی نالهـی»« ،کیانـوش غریبپـور»
و «کـوروش قاض یمـراد» حضـور فعالی در آن